Metamorfose I
De afgelopen weken ben ik in gevecht geweest met een kever. Een vliegend hert om precies te zijn. Dat is een kever met kaken in de vorm van een gewei, vandaar de naam. En ik heb natuurlijk niet echt met dat mooie diertje gevochten, maar met de lino. En dat gevecht had twee helften: het eerste deel begon bij de bladeren in de zwart witte basisvorm. Het tweede gevecht diende zich aan toen de tekening uitgesneden en geprint was…
Het eerste gevecht
Ik ben deze lino begonnen met het idee om twee keer een halve print af te drukken, die precies in elkaar vallen en zo zou lijken op één complete print. Leuk denk- en puzzelwerk zullen we maar zeggen. Want je wilt natuurlijk geen rechte lijn tussen de twee delen. En dus moet je denken, meten, hulplijnen zetten, weer denken, nameten, corrigeren, denken en dan nog een paar keer die handelingen herhalen. En als je dan eindelijk de lino afdrukt en je hoeft nauwelijks bij te sturen, dan ben je eigenlijk heel tevreden. Genieten dus. Printje mee naar huis, in een lijstje doen en kijken.
Het tweede gevecht
En dan komt het. Je kijkt, kijkt en kijkt nog een keer. En dan merk je dat je nog niet tevreden bent. Dus laat je de print in het lijstje een paar dagen staan in de hoop dat het alleen een kwestie van wennen is. Maar ik ken mezelf goed genoeg om te weten dat als het gevoel er is dat het niet klopt dat het dan ook echt niet klopt. Het zo laten is geen optie, en dus begint er een nieuw proces: het afvragen wat je kunt doen om het wél goed te maken. Wat er mist, waar je onvrede door komt en wat het oplost.
De oplossing
De oplossing was eigenlijk in de basis eenvoudig: er moet verschil komen tussen het deel met de bladeren en de kevers. Dus heb ik een tweede vorm gesneden en daarmee een achtergrond geprint. De eerste versie nog voorzichtig, met een vergrijsde groentint en alleen wit in de kever. Daardoor werd het verschil tussen kever en gebladerte te groot en zag ik wel het schild en de kop van de kever, maar niet de poten. Dus nog een keer: nu met een wit lijntje om de poten. Ook dat was nog niet wat ik wilde. Het geheel oogde niet helemaal bij elkaar passend. Ook de kleur vond ik wat somber. Dus een derde keer aan de slag. Nu met de nerven in de bladeren ook weggesneden (en dus blijven ze wit in de print) en met een iets frissere groen. En voilà! Daar is ie! Zo wil ik hem hebben. Ook nu weer even een lijstje erom voor de ‘finishing touch’ en ja hoor, ik ben tevreden!
Eerst de tekening op de lino zetten, met hulplijnen en dan snijden.
Zo komt ie van de pers. Het sluit mooi aan, je ziet niet dat het twee helften zijn
Linksboven de zwart-witte versie, daarnaast de eerste versie met de achtergrondkleur, waarbij de kever niet goed uitkomt. Linksonder de versie waarbij de poten ook een wit lijntje krijgen, maar ook dat is nog niet voldoende. De laatste versie, rechtsonder, heeft witte nerven in de bladeren en een iets frissere kleur.
En zo ziet ie er uit als ie in een lijst zit. Ik ben er blij mee.
